<p><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><span style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;">작가 - 시게마츠 기요시</span><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><span style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;">“그 애가 떠난 후 우리의 긴 여행이 시작되었다”</span><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><span style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;">‘2010 요시카와 에이지 문학상’ 수상작</span><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><span style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;">시게마츠 기요시는 텔레비전 다큐멘터리에서 왕따로 고통받다가 자살한 학생의 아버지가 인터뷰하는 것을 보고 『십자가』를 쓰게 되었다고 한다. 그것을 본 후 방 안에 스스로를 가두고 2주 만에 써내려간 것. 그 정도로 몰두할 수 있었을 만큼 그는 이 작품에 모든 것을 쏟아 부었다고 고백한다.</span><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><span style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;">중학교 2학년 때 집단 괴롭힘을 견디지 못하고 자살한 후지?, 그의 동급생이었던 '나'의 시선으로 진행되는 이 작품은 친구를 죽게 만들었다는 죄책감, 아들의 자살이라는 트라우마에 시달리는 후지?의 엄마와 아빠, 그로 인해 엄마와 아빠를 잃어버린 후지?의 동생 등 '남겨진 사람들'에 대한 이야기이다. 사랑하는 사람을 떠나보낸 후 남겨진 사람들이 그 상처와 괴로움을 마치 '십자가'처럼 짊어지고 살아가는 20년을 담담하면서도 섬세하게 담아낸다. </span><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><span style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;">주인공인 ‘나’는 친하지도 않은데 유서에 ‘절친’이라고 적혀 있었다는 이유만으로 비난받는 데에 억울함을 느끼지만, 시간이 흐를수록 친구에 대한 기억을 찾아가면서 그 일이 얼마나 슬프고 잔인한 일이었는지 깨달아간다. 그리고 20년 후, 아버지가 되어 아들이 동경하는 친구를 혼자 ‘절친’이라고 여기는 것을 본 순간, 아들의 모습에서 후지?의 모습을 보게 되고 자신에 대한 소중한 마음을 깨닫게 되는데……. </span><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><span style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;">시간의 흐름에 따라 각 인물들의 원망으로 가득 찼던 마음이 후회와 안타까움으로 바뀌면서, 서로를 이해하고 화해하게 되는 과정이 섬세하게 담겨 있다. 이를 통해 ‘살아간다는 것’에 대해 다시 한 번 생각하게 되며, 감동과 치유의 느낌까지 들게 해주는 작품이다.</span><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><span class="bd" style="background-color: rgb(255, 245, 245); font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px; color: rgb(190, 46, 47) !important;">[YES24 제공]</span><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><span style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;">===========================================================================================================================</span><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><span class="bd" style="background-color: rgb(255, 245, 245); font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px; color: rgb(190, 46, 47) !important;">[네가 만일 무죄라면, 네 학창시절은 운이 좋았을지도 모르겠다.]</span><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><span style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;">"넌 유죄다!"</span><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><span style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;">이 소설은 내게 그렇게 외치는 듯 했다.</span><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><span class="bd" style="background-color: rgb(255, 245, 245); font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px; color: rgb(190, 46, 47) !important;">[후지슌이 죽어도 상관없다고 생각한 사람은 아무도 없었다. 하지만 어떻게 해서라도 후지슌을 죽게 해서는 안 된다고 생각한 사람도 없었다.]</span><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><span style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;">나는 학창시절을 보내며 다행히 주변에 왕따나 학교폭력으로 자살까지 간 사람은 없었다. 그러나 대구 중학생 자살사건이 그리 멀지 않은 일이듯, 여전히 지금도 전국에서 학생들은 살인을 저지르고 있다. 이 책은 일본의 이지메와 그 폭력이 사람을 죽음으로 몰고 가는 것을 소재로 '남겨진'이들의 삶을 그린다. 그리고 그들에게 말한다, <너희들은 그 십자가를 짊어지고 살아가야 할 책임이 있어.></span><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><span style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;">"절친이었다면..... 왜 구해주지 않았지?"</span><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><span style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;">꽃을 든 손이 떨렸다.</span><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><span style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;">"절친이었다면서? .... 그렇다면 왜....."</span><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><span style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;">손에서 꽃이 툭 떨어졌다는 것을 알아차릴 틈도 없이, 그 사람이 내 멱살을 잡고 흔들었다.</span><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><span style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;">"왜 슌스케를.... 구해주지 않았지?"</span><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><span style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;">한순간 눈앞이 새하얘졌다. </span><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><span style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;">p.65</span><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><span style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;">이 책은 시간의 흐름에 따라서 이야기가 전개된다. 작가는 자살한 학생의 유서에 이름이 남겨진 아이들과, 그 아이들이 '그 일'이후 살아나가는 삶과 그 일을 버티고 겪어야했던 가족의 삶을 엮었다. 어째서 너희는 그 아이가 죽을때까지 방관했었던것이냐. 용서를 빌고 용서를 한다 한들 죽은 슌스케가 돌아오지 않는다. 그 아이는 너희처럼 성장할수도, 졸업을 할 수도, 가정을 꾸릴 수도 없었다. 사람에게 죽음이 가장 무섭다고 할 때, 어떤 크기의 절망이 그를 다음날 학교에 가는 것 보다 죽음을 택하게 한 것일까. 이 책은 끊임없이 질문을 한다. 죽은 뒤에 남은 이들에게 삶이란 무엇인지. 죽음이란 무엇인지. 남겨진 이란 무엇인지. 그리고, 용서와 책임이란 무엇인지.</span><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><span style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;">예전 2학년 3반, 즉 '동급생을 죽게 내버려둔 반'에 있었다는 게 고교 입시에서 문제가 된다면.... 사립 고등학교의 추천 입학뿐 아니라 현립이나 시립 고등학교를 지망할 때에도 마이너스로 작용할지 모른다. 그런 내용이 내신 서류에 들어가는지, 담임에게 직접 물어본 부모도 있다고 했다.</span><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><span style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;">학생과 부모 모두 뭔가 잘못된 것이 아니었을까? 아니면 아무도 잘못되지 않은 것이었을까? </span><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><span style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;">대답은, 어른이 된 지금도 알 수 없다.</span><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><span style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;">내가 부모가 되고 나서는 한층 더 알 수 없게 되었다.</span><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><span style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;">p.165</span><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><span style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;">소설의 구조자체는 어렵지 않다. 다만 문장은 극 내부보다 독자들에게 향해있다는 느낌을 많이 받았다. 작가의 슬픔이 정말 잘 드러나있었다. 그래서 더욱 읽기가 힘들었다. 아니, 읽는 것은 힘들지 않았는데 그 의미들을 받아들이는 것이 너무나 무거웠다.</span><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><span style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;">상상에 대해 글을 쓴 것도 이 때문이다. 소설에서 왕따가 벌어지는 모습, 그리고 그것을 방관하는 우리와 제도적으로 손 댈 수 없는 지점에서 가려진 채 일어나는 이지매의 현상은 우리를 '모르는 척'하게 만들었다. 왕따를 하고 있는 명백한 상황에 대해, 그들이 어깨동무를 하고 때리면서 '친하다'라는 소리를 입 밖으로 내고 다니면 그것을 '왕따'는 아니겠지 하고 믿는 것이다. 조금만 그 피해자에대해 구체적으로 상상하더라도 그게 얼마나 말이 안되는 일인지는 다 알았을텐데. 우리는 제물이 되지 않기위해 그 아이를 제물로 바치는 것에 암묵적 찬성을 한 셈이었다. 이런 과거는, 내게도 있다. 서두에 운이 좋다고 한건, 내가 정의롭게 나서지 못한, 돕지 못한 친구들이 스스로 목숨을 버리지 않았다는 점이고, 그 괴롭힘의 권력을 승계한 아이들이 다행히 덜 악독했었기 때문이다. </span><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><span style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;">물론 이 책 자체가 전부 이렇게 읽히지는 않을 것 같다. 시간순으로 몇몇 인물의 시점에 의해 설명,묘사,주장이 어우러지며 독자에게 '판단'을 요구한다. 나와 다른 사람들은 또 다른 식으로 왕따가 일으킨 비극, 그리고 그것을 견디어 나가는 사람들의 삶이 주는 의미를 다르게 받아들일지도 모르겠다. 그러나 적어도 한 가지 공통점이 있다면, 너무나 아프고 너무나 슬프다는 감정이 아닐까 싶다. </span><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"><span style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;">나는 중학교 필독 도서에 이런 책이 1위로 들어가 있었으면 좋겠다. 우리는 현대사회에서 타인의 고통에 대해 '감각적이 되도록'강요 받으면서, '감각적이 되기위한 경험과 교육'은 제대로 받지 못하고 있다. 어릴 때 친구와 맨손으로 다퉈보면 때리는 고통도 맞는 고통도 알게된다. 그리고 화해의 방법도 알게된다. 물론 싸움을 찬양하거나 하는 것은 아니지만, 이런 '사소한 갈등을 통해 상대의 아픔을 나도 느껴보는 것', 그리고 그 경험이 삶의 밑바닥에 존재하는 것. 그게 정말 중요하다는 생각이 든다. 타인의 고통을 모르고, 고통을 느끼지 않은 사람에게 '공감'을 바란다한들, 그것이 교과서의 책 이상으로 다가갈 수 있을까? 그렇기에, 이 책을 통해 많은 사람들이 아픔을 느꼈으면 좋겠다. 이 책에 나오는 주인공들의 나이에 맞는 아이들이, 자신들이 학생으로, 어린이로, 학교로, 부모로 둘러쌓인 울타리 속에서 타인의 고통과 절망을 느낄 수 있고 그것의 아픔을 외면하지 않을 수 있게 되었으면 좋겠다. 왕따문제가 제도적인 개선이 필요하고 학교의 방침이 바뀌어야한다고 하지만, 아마 가장 중요한 두 가지는 그 당사자들이 피해자의 아픔을 공감할 수 있게 되는 경험들과, 책임의 무거움을 알게 되며 비겁한 방관자에서 희망의 움직임을 발견하는 것이 아닐까? 모든 사람들이 이 비극을 감내하고, 용서의 의미를 깨우쳐주는 이 책을 읽었으면 좋겠다.</span><br style="font-family: 굴림, gulim, 돋움, dotum, sans-serif; font-size: 12px; line-height: 19px;"></p>
댓글 분란 또는 분쟁 때문에 전체 댓글이 블라인드 처리되었습니다.